کد مطلب:148538 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138

امامت امام حسین
پس از شهادت امام حسن علیه السلام، امام بر حق مردم، امام حسین علیه السلام بود، امام حسین علیه السلام تا آنجا كه امكانات اجازه می داد، از اختیارات امامت استفاده می كرد و به امور مردم رسیدگی می نمود.

ولی تا معاویه زنده بود، سانسور و خفقان عجیبی همه جا را فرا گرفته بود و جرم شعیه بودن برای اعدام كافی بود، از این رو كارها در مسیر امامت صحیح، به كندی پیش می رفت.

ولی آن حضرت اعتنایی به دستگاه طاغوتی معاویه نداشت و آنچه را كه خود وظیفه ی شرعی می دانست انجام می داد و در پی فرصت بود تا بر ضد دستگاه بنی امیه قیام كند و برای چنین قیامی، دلها را آماده می ساخت.

برخوردهای شدید او با مأموران معاویه به خصوص با مروان فرماندار بی رحم مدینه از سوی معاویه، حاكی است كه:

حسین علیه السلام در آن شرایط سخت، در هر بعدی از ابعاد، به طور قاطع و انقلابی رفتار كرده و هرگز زیر بار ظلم نرفته است.

هم در دوران ده ساله ی امامت امام حسن علیه السلام و هم در دوران حدود


یازده ساله ی امامت خود، همواره با دشمنان اسلام و طاغوتیان برخورد شدید داشته، تا آنكه به شهادت رسیده است، به عنوان نمونه نظر شما را به چند مورد از برخوردهای آن حضرت با مروان، جلب می كنیم: